W roku 1914 berlińska wytwórnia Hansa und Bran-denburgische Flugzeu-gwerke rozpoczęła produkcję samolotu w układzie dwupłata z dwuosobową załogą o nazwie roboczej FD. Konstruktorem był inż. Ernest Heinkel. Maszyna oznaczała się dobrymi własnościami w locie i łatwością pilotażu. Pierwotnie wojsko zamierzało przyjąć samolot na wyposażenie, nadano mu oznaczenie B-l, jednak zastosowanie ograniczono do 10 sztuk wykorzystanych do szkolenia pilotów na przyfabrycznym lotnisku. Resztę ze 173 wyprodukowanych maszyn sprzedano lotnictwu CK Austro - Węgier, gdzie również podjęto produkcję licencyjną, w ramach której wyprodukowano dalszych 408 egzemplarzy. Samoloty zakupione od Niemców otrzymały numer typu 05 i 06, a wyprodukowane w austriackiej wytwórni K.u.k. Fliegerarsenal Fi-schamend 75, 76, 176, 276, 77, 78, 278, 79. B-l był podstawowym samolotem szkolnym w lotnictwie austro - węgierskim.
